nummer 11 Venda worden?
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Harry en Heleen
13 Januari 2015 | Zuid-Afrika, Louis Trichardt
Venda worden?
Nee, dat zal niet lukken, al was het alleen al vanwege de kleur. Maar ook qua cultuur en manier van denken zijn we te verschillend, denk ik. Maar in de afgelopen weken zijn we toch behoorlijk in de wereld van de VhaVenda gedoken.
We waren, na een weekje Kruger, drie weken thuis in de zomervakantie. En met thuis bedoelen we echt ons huis in Dzanani. We hebben er wat meer een thuis van gemaakt, door wat te verven en op te knappen en de tuin op orde te maken. Toen we terug kwamen van vakantie was het een groene wildernis geworden!
Ook hebben we een naaimachine gekocht en leef ik me uit in tafelkleedjes, placemats enz. van traditionele Vendastoffen. Om die te kopen moet je naar Koja’s, een wel heel inheemse winkel. Je kunt er allerlei traditionele stoffen kopen, zoals de gekleurde doeken die de Tsjonga dragen. Verder zijn er veel kraaltjes en lintjes, want dat hoort er ook allemaal bij. Het is ‘Jan Sikkes’ op zijn Afrikaans.
We zijn met onze vriend Jackson, zijn zoon en nog een jongen een hele morgen wezen wandelen, de berg op, op zoek naar een bron, later de kloof in, klauteren over de stenen van een rivierbedding, tot we ook daar bij de oorsprong van het water kwamen. Op een andere dag heeft Jackson ons meegenomen naar zijn orchard, waar hij moringabomen kweekt. Wij hebben er nu ook twee in de tuin staan (Moringa schijnt overal goed voor te zijn, google eens op die naam). Een prachtige plek, heel rustig en vredig. We bezochten er ook zijn vroegere woning en hij vertelde, hoe hier onze school, Gondolikhethwa, in 1994 is begonnen, met 23 kinderen, in zijn huis en garage. Het deed ons denken aan hoe wij in 1981 in Neede begonnen met de school.
In onze buurt horen we er ook steeds meer bij. Vrijwel dagelijks hebben we bezoek van buurkinderen die even wat ranja komen halen , kletsen en ons intussen een mondje Tsivenda leren.: nhtihi, mbili, raru, ina, thanu… even raden wat dat betekent?
We zijn het jaar begonnen met een kop ‘New Year Tea’ bij de overburen, de Mabogo’s. Gisteravond werden we er weer uitgenodigd. Hun dochter die verpleegster is in Saudi-Arabië kwam na een jaar werken thuis. En er moest een welkomsparty komen, compleet met een programma. De vraag was of wij wilden komen en of wij ook iets wilden zeggen. Natuurlijk! Wat een warm en ontroerend welkom was dit. En weer werd God alle lof toegebracht, zowel in het zingen, het bidden als in de toespraken.
Twee keer hebben we deze weken een culturele tour gedaan. De info hiervoor hadden we gekregen bij Madi a Thavha, een lodge gerund door Nederlanders die veel doen aan het promoten van de Venda-cultuur.
Op zoek naar plaatselijke kunstenaars. Het vinden van de weg is een belevenis op zich. En we hebben nogal eens moeten vragen. Toen we uiteindelijk in Mufulwi waren, het dorpje waar Rebecca Matibe, een beroemde pottenbakster woont, was er nergens een bord te vinden met haar naam en bedrijf. Als je dan aan de plaatselijke bewoners vraagt, stappen ze ongevraagd bij je in de auto en brengen je waar je moet zijn. Rebecca, een vrouw van 80, was (zoals meestal) op het land aan het werk. Ze werd geroepen en kwam op haar zwarte rubberlaarzen aanstappen. Rebecca spreekt geen woord Engels. Gelukkig heeft ze assistentie van haar kleinzoon, die vertaalde en ons ook demonstreerde hoe ze potten maken. Rebecca is een prachtmens. Ondanks dat ze redelijk beroemd is, is ze heel erg bescheiden. We namen voor een paar tientjes een prachtige verzameling aardewerk mee.
De tweede tour leidde ons eerst naar Elim, waar rond het plaatselijke missieziekenhuis veel bedrijvigheid is. Behalve een modern winkelcentrum een oude, echt traditionele markt, waar we voor het eerst mopaniwormen hebben geproefd. Ze zijn te eten, maar om dat nou op een verjaardagsfeestje te serveren… nee, liever niet.
Vanuit Elim bezochten we een textielatelier met o.a. prachtige handgeverfde kleden en daarna een houtbewerker, Thomas Kubhayi. Ook hij is erg bekend, heeft een atelier met prachtige beelden, helaas waren degene die Harry het mooist vond te groot om mee te nemen. We kochten een klein beeldje. Thomas woont in een prachtig gebied, mooie kleine dorpjes, veel groen, rondom bergen. Je zou er zo willen wonen!
Als laatste bezochten we nog een pottenbakkerij, gerund door een aantal dames. Mooie schalen en potten maar minder echt ‘kunst’ dan die van Rebecca.
Je begrijpt, dat we de laatste week ons huis wel wat hebben opgefleurd met Venda-kunst.
De vakantie is om en daar zijn we dan ook wel weer blij om, want we kwamen hier tenslotte om te werken en iets te betekenen voor de leerlingen en leerkrachten van Gondolikhethwa. We hopen op een vruchtbare werkperiode.
N.B. Op de site madiathavha.com kun je info vinden, zowel over Madi aThavha als over de betrokken kunstenaars. Je kunt ook gaan googelen op hun namen.
Nee, dat zal niet lukken, al was het alleen al vanwege de kleur. Maar ook qua cultuur en manier van denken zijn we te verschillend, denk ik. Maar in de afgelopen weken zijn we toch behoorlijk in de wereld van de VhaVenda gedoken.
We waren, na een weekje Kruger, drie weken thuis in de zomervakantie. En met thuis bedoelen we echt ons huis in Dzanani. We hebben er wat meer een thuis van gemaakt, door wat te verven en op te knappen en de tuin op orde te maken. Toen we terug kwamen van vakantie was het een groene wildernis geworden!
Ook hebben we een naaimachine gekocht en leef ik me uit in tafelkleedjes, placemats enz. van traditionele Vendastoffen. Om die te kopen moet je naar Koja’s, een wel heel inheemse winkel. Je kunt er allerlei traditionele stoffen kopen, zoals de gekleurde doeken die de Tsjonga dragen. Verder zijn er veel kraaltjes en lintjes, want dat hoort er ook allemaal bij. Het is ‘Jan Sikkes’ op zijn Afrikaans.
We zijn met onze vriend Jackson, zijn zoon en nog een jongen een hele morgen wezen wandelen, de berg op, op zoek naar een bron, later de kloof in, klauteren over de stenen van een rivierbedding, tot we ook daar bij de oorsprong van het water kwamen. Op een andere dag heeft Jackson ons meegenomen naar zijn orchard, waar hij moringabomen kweekt. Wij hebben er nu ook twee in de tuin staan (Moringa schijnt overal goed voor te zijn, google eens op die naam). Een prachtige plek, heel rustig en vredig. We bezochten er ook zijn vroegere woning en hij vertelde, hoe hier onze school, Gondolikhethwa, in 1994 is begonnen, met 23 kinderen, in zijn huis en garage. Het deed ons denken aan hoe wij in 1981 in Neede begonnen met de school.
In onze buurt horen we er ook steeds meer bij. Vrijwel dagelijks hebben we bezoek van buurkinderen die even wat ranja komen halen , kletsen en ons intussen een mondje Tsivenda leren.: nhtihi, mbili, raru, ina, thanu… even raden wat dat betekent?
We zijn het jaar begonnen met een kop ‘New Year Tea’ bij de overburen, de Mabogo’s. Gisteravond werden we er weer uitgenodigd. Hun dochter die verpleegster is in Saudi-Arabië kwam na een jaar werken thuis. En er moest een welkomsparty komen, compleet met een programma. De vraag was of wij wilden komen en of wij ook iets wilden zeggen. Natuurlijk! Wat een warm en ontroerend welkom was dit. En weer werd God alle lof toegebracht, zowel in het zingen, het bidden als in de toespraken.
Twee keer hebben we deze weken een culturele tour gedaan. De info hiervoor hadden we gekregen bij Madi a Thavha, een lodge gerund door Nederlanders die veel doen aan het promoten van de Venda-cultuur.
Op zoek naar plaatselijke kunstenaars. Het vinden van de weg is een belevenis op zich. En we hebben nogal eens moeten vragen. Toen we uiteindelijk in Mufulwi waren, het dorpje waar Rebecca Matibe, een beroemde pottenbakster woont, was er nergens een bord te vinden met haar naam en bedrijf. Als je dan aan de plaatselijke bewoners vraagt, stappen ze ongevraagd bij je in de auto en brengen je waar je moet zijn. Rebecca, een vrouw van 80, was (zoals meestal) op het land aan het werk. Ze werd geroepen en kwam op haar zwarte rubberlaarzen aanstappen. Rebecca spreekt geen woord Engels. Gelukkig heeft ze assistentie van haar kleinzoon, die vertaalde en ons ook demonstreerde hoe ze potten maken. Rebecca is een prachtmens. Ondanks dat ze redelijk beroemd is, is ze heel erg bescheiden. We namen voor een paar tientjes een prachtige verzameling aardewerk mee.
De tweede tour leidde ons eerst naar Elim, waar rond het plaatselijke missieziekenhuis veel bedrijvigheid is. Behalve een modern winkelcentrum een oude, echt traditionele markt, waar we voor het eerst mopaniwormen hebben geproefd. Ze zijn te eten, maar om dat nou op een verjaardagsfeestje te serveren… nee, liever niet.
Vanuit Elim bezochten we een textielatelier met o.a. prachtige handgeverfde kleden en daarna een houtbewerker, Thomas Kubhayi. Ook hij is erg bekend, heeft een atelier met prachtige beelden, helaas waren degene die Harry het mooist vond te groot om mee te nemen. We kochten een klein beeldje. Thomas woont in een prachtig gebied, mooie kleine dorpjes, veel groen, rondom bergen. Je zou er zo willen wonen!
Als laatste bezochten we nog een pottenbakkerij, gerund door een aantal dames. Mooie schalen en potten maar minder echt ‘kunst’ dan die van Rebecca.
Je begrijpt, dat we de laatste week ons huis wel wat hebben opgefleurd met Venda-kunst.
De vakantie is om en daar zijn we dan ook wel weer blij om, want we kwamen hier tenslotte om te werken en iets te betekenen voor de leerlingen en leerkrachten van Gondolikhethwa. We hopen op een vruchtbare werkperiode.
N.B. Op de site madiathavha.com kun je info vinden, zowel over Madi aThavha als over de betrokken kunstenaars. Je kunt ook gaan googelen op hun namen.
-
13 Januari 2015 - 16:58
Fokje En Marten:
Jullie hoeven geen inburgeringscursus meer.... Leuk, dat de buurkinderen ook gezellig naar jullie toekomen. En tellen in het Tsivendi lukt dus ook al. Maar ik geef je gelijk, wormen eten lijkt me ook niet echt lekker. Maar hierbij de Jumbo schijnen ze nu ook meelwormen e.d. te verkopen.
Groetjes uit Drachten. -
14 Januari 2015 - 09:07
Koert Noordhof:
Een leuk verhaal, maar ik denk dat jullie straks zo vergroeid raken aan Zuid-Afrika dat je niet weer terug wil naar Nederland. Het lijkt mij leuk en ook zeer waardevol om veel te kunnen betekenen voor jullie werk daar.
Wij (Rina en mijn persoon) hebben een reisje geboekt Naar Turkije, een rondreis door Klein-Azië in mei met Goed-Idee Reizen, een christelijk reisbureau, en daar hebben wij beiden veel zin aan. Hartelijke groet van Koert en Rina uit Veenendaal. -
14 Januari 2015 - 15:40
Dick En Jolanda:
Opnieuw weer genoten van jullie verhaal! Wat een relatief korte zomervakantie hebben jullie daar in vergelijking met onze riante 6 weken. Fijn dat jullie weer verder mogen gaan met het werk daar. Maar ook mooi om te lezen dat jullie je steeds meer thuis voelen. Wat een prachtige potten en schalen maakt Rebecca!! Geniet van jullie plek daar, door God aan jullie toevertrouwd.
Lieve groeten, Dick en Jolanda -
20 Januari 2015 - 15:25
Pim En Gé Van Dusseldorp:
Hallo Harry en Heleen,
Heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag Harry ,en dank voor die leuke verslagen .We genieten er wel van en leven mee met jullie De foto´s moet ik nog beter bekijken )heb ik alleen vluchtig na gekeken want de bel ging
Hartelijke groetjes
Pim en Gé -
20 Januari 2015 - 19:45
Imka Ytsma-Wildeman:
Lieve mensen,
Harry, van harte gefeliciteerd met je 62e verjaardag! Hoop dat je een fijne dag hebt gehad en wens je, ook namens de rest van ons gezin, een gezegend nieuw levensjaar in Venda toe.
Mooi om al die belevenissen te lezen. Ik hoop dat jullie weer een goede start hebben gehad van het nieuwe schooljaar. Is de start langer dan de vakantie? Want zo te horen is het afscheid van het schooljaar dat bijna wel.;)
Geniet van alles en Gods zegen bij alles!
Liefs,
Anne en Imka -
25 Januari 2015 - 12:27
Hanny:
Hallo Harry en Heleen.
Harry wat laat maar van Harte Gefeliciteerd en veel goeds gewenst voor het komende levens jaar.
Hopende dat jullie goed schooljaar krijgen na een welverdiende vakantie.
Hartelijke groeten Piet en Hanny. -
11 Februari 2015 - 20:17
Tryntsje Gerritsma:
Wat klinkt dat allemaal geweldig! Mooie Afrikaanse kommen en kleed, hoor! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
