Blog 23 Ik sla mijn ogen op naar de bergen

Veel Nederlanders komen terug van vakantie. Wij zijn inmiddels al weer drie weken hard aan het werk. En we tellen af… 1 september naar Nederland.

Vandaag wat meer over kerk en geloof, zoals wij het hier beleven.
Een van de dingen die ons steeds weer opvallen is, dat je veel dingen uit de Bijbel beter begrijpt nu je de Afrikaanse natuur en cultuur een beetje leert kennen. Neem bijvoorbeeld de bruiloft te Kana (Johannes 2) Jezus ging er met zijn kersverse discipelen naar toe. Kenden die discipelen dat bruidspaar? Waarschijnlijk niet. Wij zijn inmiddels ook al drie keer naar een bruiloft geweest, waar we bruid noch bruidegom kenden.

En dan de gelijkenis van de uitnodigingen (Matteus 22) Ze slachtten een koe…. Ja, dat gebeurt hier nog steeds bij een groot feest. En dan is het wel zaak dat iedereen ook komt, want dat vlees kun je niet zo lang goed houden. En even een herinnering sturen vlak voor het feest kan zeker geen kwaad….
Een bron brengt zoet of zout water voort, niet beide (Jacobus 3) Inderdaad, als er hier geboord wordt naar een bron, dan is het even spannend, wat er uit zal komen lekker drinkwater of salty water, minder geschikt om te drinken. En water halen… we zien regelmatig vrouwen langskomen met een jerrycan op hun hoofd, niet op weg naar de bron zoals Rachel en Rebecca, maar naar de public tap.
Regen en droogte, leeuwen , slangen en arenden… je kunt het je allemaal veel beter voorstellen.

En evenals in de Bijbelse cultuur zijn familieverbanden hier heel belangrijk, men denkt en leeft veel meer inclusief dan in de westerse cultuur. Maar ook heel onoverzichtelijk. Als een Venda het over "mijn moeder" heeft, kan dat ook een tante zijn, of een grootmoeder, of nog iemand anders.. Zo ook in de bijbel: Elisa noemt Elia zijn vader, Paulus noemt Timotheüs zijn zoon. Dat gebeurt hier ook. Onze baas wordt door collega’s en leerlingen “ Our Father” genoemd.

Wat kerken betreft kun je te kust en te keur gaan. Het overgrote deel van De Zuid-Afrikanen is christen. En ze vragen bij een kennismaking niet: Ga je naar de kerk? Maar: Waar ga je naar de kerk?
Je hebt kerken als de ZCC, die christendom vermengen met voorouderverering en allerlei rituelen.
Er zijn veel evangelische kerken, die meestal een stevig, elektronisch geluid voortbrengen. En waarin veel nadruk ligt op de wonderen, vooral genezingen en ook op de welvaart die het geloof meebrengt. Prosperity evangelie dus.

Wij zijn al vrij snel lid geworden van de Reformed Church van Nzelele (branche Makhado). We voelden ons er direct welkom. De diensten zijn in het Tshivenda, maar er wordt altijd voor vertaling gezorgd. De kerkjes waar we bijeen komen zijn klein en heel simpel ingericht. De preken zijn vaak eenvoudig, soms wat te veel exemplarisch en moralistisch. Een bijbels figuur wordt dan als voorbeeld gegeven, hoe wij moeten leven. Bv. over Joab, die bemiddelt bij de koning over de terugkeer van Absalom naar Jeruzalem. Zo moeten wij dus ook bemiddelen en vrede zoeken. Gelukkig staat meestal wel Jezus centraal.

De kerk heeft banden met de CGK, is voorgekomen uit de zending van deze kerk. Ook onze school, Gondolikhethwa heeft hierin zijn wortels. De structuur, met classes en een synode lijkt ook veel op die van de CGK in Nederland. Ouderlingen en diakenen mogen voorgaan in de diensten. Duren de gewone diensten al lang, tussen de twee en drie uur, als er een speciale viering is, is drie uur niks. Het maximum staat op vijf uur. Die dienst, van alle classiskerken samen, had gelukkig een lunchpauze. We houden één dienst per zondag en we gaan graag naar de kerk.
As. zaterdag is er groot feest: de bevestiging van onze nieuwe predikant!
Wat ons aanspreekt in de kerk, is de eenvoud, de liefde, het gevoel dat we erbij horen. Al zijn we de enige blanken en spreken we geen Tshivenda. Als iedereen je begroet voor de dienst en je na afloop al huggend en swingend de kerk weer uit gaat is je zondag goed. De gezamenlijke bijbelstudies in onze wijkgroep zijn niet altijd even diepgaand, maar wel echt en goed.

Onze school heet Gondolikhethwa, wat pad van het heil betekent, een christelijke school dus. We voelen ons hier thuis. Op school komen we nogal eens in aanraking met ‘preken’, toespraken bij de weekopening en – sluiting waar we moeite mee hebben. Harry en ik noemen het wel het evangelie van Gondo en kort gezegd houdt het in: “God wil dat je erg hard werkt, God zal het zegenen met een goede baan en toekomst.” Nu een goede schoolloopbaan, horen bij de beste tien en later een hoge positie en ook nog eens rijk worden is erg belangrijk! Er zit dus een behoorlijke invloed van het prosperity evangelie in.
Gelukkig is dit niet altijd het geval. Laatst, toen ik er net weer even erg veel moeite mee had, hield een van onze prosperity pastors een goede preek over Jesaja 53, over Jezus die hoewel onaanzienlijk toch degene was ons redde! Wat wij dan doen, is de man een compliment geven en zeggen, dat het zo’n goede preek was. Ik (Heleen) houd ook af en toe de weekopening en probeer er dan een echte vertelling van te maken, voor jong en oud, niet te moralistisch, maar Jezus centraal.

Zondagsavonds horen we vaak via internet een dienst van onze eigen gemeente in Drachten. En onlangs hebben we, ook via internet een aantal vieringen van New Wine meegemaakt.
Ondanks verschillen kunnen we hier ons geloof beleven en delen. En Gods liefde doorgeven aan de kinderen. En we zien ook hier God aan het werk!