nummer 5
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Harry en Heleen
21 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Louis Trichardt
Een dag uit het leven van twee pensionado’s.
Om kwart voor zes gaat de wekker. De zon is dan net op. Om zeven uur worden we op school verwacht, waar we eerst met de leerkrachten bij elkaar komen. Ndi Matsheloni! Avhudi! (ook goeiemorgen)
Het is lastig, om een paar woorden Tsivenda te leren en het is ook lastig, de leerkrachten en leerlingen te leren kennen. Het zijn er zo veel en ze lijken zo op elkaar.
Na de dagopening vertrekken we naar boven, waar de in de bibliotheek onze werkplek is. We zijn hier vnl. met individuele leerlingen bezig, vanouds onze specialiteit. We hopen wel, dat we hier ook iets van kunnen overdragen op de leerkrachten, want anders zal het geen langetermijneffect hebben.
Vrijdagmorgen kwam Cecilia, hoofd onderbouw kijken. Ze zag hoe ik bezig was met een lettermemory en met training van letters en woordjes op de computer. Ze haalde David, de directeur erbij om te kijken en ze heeft wel ideeën, hoe we dit kunnen integreren. Een opsteker!
Na schooltijd- we stoppen om 2 uur- zijn we soms wel moe, vooral als het warm is, soms ondernemen we nog wat. Wandelen bijvoorbeeld. Niet gebruikelijk hier, tenzij je ergens heen moet. Langzamerhand ontdekken we toch wel leuke plekjes en wandelingen. En als je een lift wordt aangeboden en je wilt gewoon lopen, zeg je: ”We do it for our health!”
Soms moeten er boodschappen gedaan worden. Je kunt hier bijna alles wel krijgen en vooral fruit is erg goedkoop. We eten dan ook heel wat ananas, papaja, sinaasappels etc. Soms moet er ook nog een flinke was gedaan worden na schooltijd. Water halen (soms), water koken ( de boiler doet het nog steeds niet) wassen in teiltjes en emmers, want een wasmachine heb ik nog niet en zolang het water zo schaars is, heeft dat ook weinig zin. Het kan altijd minder, zaterdag zagen we een groepje vrouwen hun was doen in de rivier. Het drogen is hier geen probleem, als je ’t kletsnat ophangt is het de volgende dag gewoon droog.
Koken gaat elektrisch, even wennen, uitdaging, om toch elke dag weer iets lekkers op tafel te zetten.
’s Avonds zijn we veel bezig met onze media: een mailtje versturen, even skypen met de kinderen of het thuisfrontteam, de digitale krant lezen. De avond vliegt om en om kwart voor tien moeten we er toch wel weer in liggen, om ‘s morgens vroeg weer fit te zijn.
Het is lente in Limpopo. Vorige week heeft het voor het eerst flink geregend. Het begint wat groener te worden. De baobabs, die gekke bomen, komen in blad!
Twee zaken die de school betreffen moeten we nog wel even vermelden. “The principal is back!” David, onze directeur, was een maand op studiereis in Canada. Afgelopen woensdag kwam hij terug. Groot feest! De personeelskamer was versierd en kinderen liepen met papieren: “We have a Father.” en “We missed you!” Er werd een grote bijeenkomst gehouden op het plein, waarbij er weer heel veel gepraat werd. De liedjes die de onderbouw had geoefend schoten er bij in. Geen tijd!
Vrijdagavond was de Matric Farewell. Dat is een soort gala voor de leerlingen van grade 12, die binnenkort examen gaan doen en dan de school verlaten. De leerlingen waren op hun allermooist, de meiden met prachtige jurken, heel hoge hakken, de jongens vaak in pak. De feestzaal was mooi versierd in rose en wit. Maar ook hier weer: urenlang toespraken. Voor ons lastig, want het ging bijna allemaal in het Tsivenda. Gelukkig was er ook koorzang. De jongelui kunnen zingen, hier! Dat leren ze zichzelf aan. We moesten om half vijf aanwezig zijn. De avond begon zo tegen zessen en pas om half elf waren alle plechtigheden afgelopen en was er eten. Wat een ontzettend lange zit! Goed voor ons westerse mensen om geduld te oefenen.
Tot zover onze belevenissen in Dzanani. Tot de volgende keer!
Om kwart voor zes gaat de wekker. De zon is dan net op. Om zeven uur worden we op school verwacht, waar we eerst met de leerkrachten bij elkaar komen. Ndi Matsheloni! Avhudi! (ook goeiemorgen)
Het is lastig, om een paar woorden Tsivenda te leren en het is ook lastig, de leerkrachten en leerlingen te leren kennen. Het zijn er zo veel en ze lijken zo op elkaar.
Na de dagopening vertrekken we naar boven, waar de in de bibliotheek onze werkplek is. We zijn hier vnl. met individuele leerlingen bezig, vanouds onze specialiteit. We hopen wel, dat we hier ook iets van kunnen overdragen op de leerkrachten, want anders zal het geen langetermijneffect hebben.
Vrijdagmorgen kwam Cecilia, hoofd onderbouw kijken. Ze zag hoe ik bezig was met een lettermemory en met training van letters en woordjes op de computer. Ze haalde David, de directeur erbij om te kijken en ze heeft wel ideeën, hoe we dit kunnen integreren. Een opsteker!
Na schooltijd- we stoppen om 2 uur- zijn we soms wel moe, vooral als het warm is, soms ondernemen we nog wat. Wandelen bijvoorbeeld. Niet gebruikelijk hier, tenzij je ergens heen moet. Langzamerhand ontdekken we toch wel leuke plekjes en wandelingen. En als je een lift wordt aangeboden en je wilt gewoon lopen, zeg je: ”We do it for our health!”
Soms moeten er boodschappen gedaan worden. Je kunt hier bijna alles wel krijgen en vooral fruit is erg goedkoop. We eten dan ook heel wat ananas, papaja, sinaasappels etc. Soms moet er ook nog een flinke was gedaan worden na schooltijd. Water halen (soms), water koken ( de boiler doet het nog steeds niet) wassen in teiltjes en emmers, want een wasmachine heb ik nog niet en zolang het water zo schaars is, heeft dat ook weinig zin. Het kan altijd minder, zaterdag zagen we een groepje vrouwen hun was doen in de rivier. Het drogen is hier geen probleem, als je ’t kletsnat ophangt is het de volgende dag gewoon droog.
Koken gaat elektrisch, even wennen, uitdaging, om toch elke dag weer iets lekkers op tafel te zetten.
’s Avonds zijn we veel bezig met onze media: een mailtje versturen, even skypen met de kinderen of het thuisfrontteam, de digitale krant lezen. De avond vliegt om en om kwart voor tien moeten we er toch wel weer in liggen, om ‘s morgens vroeg weer fit te zijn.
Het is lente in Limpopo. Vorige week heeft het voor het eerst flink geregend. Het begint wat groener te worden. De baobabs, die gekke bomen, komen in blad!
Twee zaken die de school betreffen moeten we nog wel even vermelden. “The principal is back!” David, onze directeur, was een maand op studiereis in Canada. Afgelopen woensdag kwam hij terug. Groot feest! De personeelskamer was versierd en kinderen liepen met papieren: “We have a Father.” en “We missed you!” Er werd een grote bijeenkomst gehouden op het plein, waarbij er weer heel veel gepraat werd. De liedjes die de onderbouw had geoefend schoten er bij in. Geen tijd!
Vrijdagavond was de Matric Farewell. Dat is een soort gala voor de leerlingen van grade 12, die binnenkort examen gaan doen en dan de school verlaten. De leerlingen waren op hun allermooist, de meiden met prachtige jurken, heel hoge hakken, de jongens vaak in pak. De feestzaal was mooi versierd in rose en wit. Maar ook hier weer: urenlang toespraken. Voor ons lastig, want het ging bijna allemaal in het Tsivenda. Gelukkig was er ook koorzang. De jongelui kunnen zingen, hier! Dat leren ze zichzelf aan. We moesten om half vijf aanwezig zijn. De avond begon zo tegen zessen en pas om half elf waren alle plechtigheden afgelopen en was er eten. Wat een ontzettend lange zit! Goed voor ons westerse mensen om geduld te oefenen.
Tot zover onze belevenissen in Dzanani. Tot de volgende keer!
-
21 Oktober 2014 - 22:14
Immy:
ik kijk nou al uit naar jullie volgende verslag. 2 pensionado's.... kwart voor 6 er uit.... dat past niet echt bij elkaar, hahaha! Mooi geschreven, ik zie het helemaal voor me. -
22 Oktober 2014 - 09:13
Koert Noordhof:
Interessant en leuk beschreven. Ik bewaar alle reisverslagen in een mapje (digitaal). Een groot verschil met Nederland. Ik leef mee met hen. -
22 Oktober 2014 - 17:51
Marian:
Dat moet inderdaad heel moeilijk zijn om al die namen te leren. Ik heb al heel veel moeite met de ongeveer 30 hier en de ook ongeveer dertig in Groningen. En die heten nog gewoon Lars en Emma enzo. Ken je je individuele leerlingen al wel bij naam? -
25 Oktober 2014 - 17:05
Bert En Jannie:
Erg leuk verslag! Ik zag dat op Google Earth je door de straten kunt kijken met streetview. Als we jullie adres hebben kunnen we even bij jullie in de straat kijken. Erg leuk om zo in jullie omgeving rond te kijken. -
26 Oktober 2014 - 14:31
Martin En Greet Haze:
fijn om mee te kunnen lezen/leven.
ONTHAASTEN is het woord wat er (voor ons )uitspringt. gelukkig is een mens nooit te oud om te leren----ook wij niet(:-)SHALOM -
30 Oktober 2014 - 22:00
Tineke:
Ndi madekwana!
Leuk om even wat te lezen uit Venda! Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Mijn eerste werkweek in NL zit er weer op. Dat is even wat anders: elke dag na schooltijd vergadering of bijeenkomst en vandaag om 19 uur pas thuis. Maar ook leuk om er weer te zijn en de kinderen en collega's weer te spreken. Gisteren was het koud! Dat was ook echt weer even wennen. Geniet en de groeten op Gondo!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
