Blog 38 community en meer

Half september…. De zomer komt eraan, zeggen ze hier. Deze week was het al weer boven de dertig, net als in Nederland trouwens. Vandaag kelderde de temperatuur ineens naar 15, met een stevige wind. Koud dus. En twee laagjes meer aan dan gisteren. Het is hier nog steeds heel erg droog.
De koeien die hier vrij rond lopen worden erg mager. Denk aan de droom van Farao! In grote delen van Zuid-Afrika is het de laatste jaren erg droog en men begint zich zorgen te maken.
In Kruger spreken ze over de ergste droogte sinds 1991-1992 en denken ze erover, het aantal buffels en nijlpaarden te verminderen, vanwege de voedselschaarste.

Met ons persoonlijk gaat het goed. Na de schoolreis van drie weken geleden volgden er een paar werkzame weken. En zelfs deze week, een toetsweek, hadden we de handen vol!
Harry geeft nu computerlessen aan leerkrachten van verschillende afdelingen van de school. Vooral de dames van de Foundation Phase zijn erg enthousiast en willen elke dag komen in de eerste pauze.
Ik (Heleen) loop een beetje tegen de grenzen aan van wat je kunt doen in de RT. Vanwege het schoolsysteem mogen/ kunnen kinderen eigenlijk niet blijven zitten en gaan dus door naar de volgende grade met veel te weinig ondergrond.

Dit is het gevolg van:
1. Hogerhand , de circuit ( soort inspectie) die zittenblijven sterk ontmoedigt
2. Ouders die hun kind door willen hebben naar de volgende groep, want … ze betalen er toch voor?
3. Ik ontdekte dat het soms ook de leerkracht is die zich verschuilt achter de regels en het probleemkind gewoon niet langer wil hebben.

En dus ren ik extra hard om die twee kleuters die er nog echt niet aan toe zijn toch maar zo veel mogelijk mee te geven voor een start in grade 1 en ook de jongens uit grade 5 die absoluut niet gemotiveerd zijn om te lezen toch een stap verder te helpen. En dan kom ik ’s middags uitgeput uit school. Dit moet echt anders. Meer vragen van de leerkracht en als die echt niet meewerkt, dan maar niet! Lastig!

Intussen genieten we van het leven hier, de cultuur die zo totaal anders is dan bij ons. Je moet er de humor van blijven inzien.
Tegen welke verschillen lopen we aan?

De privacy. We leven in een gemeenschap, zijn daar echt deel van en dat heeft consequenties. Soms hartverwarmend, soms ook wel eens lastig. Mensen zien veel minder het verschil tussen dat wat van jou en dat wat van de gemeenschap is.
Drie voorbeelden.

We kwamen donderdag uit Takalani, het weeshuis en bij de poort werd gezegd: Mrs. Matobo zegt, laat me hier niet alleen achter! M.a.w. ze wil meerijden. Waar is ze dan? Ze is aan het omkleden. Tien minuten later stappen er twee keurig geklede keukendames bij ons in, en vertellen ons waar ze naar toe willen. Ze hebben wel netjes bedankt, hoor!

Twee weken geleden heeft de overbuurvrouw ons twee moringaboompjes ontfutseld. Ze had gasten uit Pretoria en die wilden graag moringaboompjes mee. Ze zou zorgen, dat wij weer nieuwe kregen. Dat Harry die boompjes zelf heeft opgekweekt uit de enige vrucht die onze moringa vorig jaar voortbracht… ach een kniesoor die daarop let. Intussen hebben we de moringa’s weer terug, want de gasten zijn vergeten ze mee te nemen. En tappen we wekelijks water uit hun borehole om onze boompjes water te geven.

Het sterkste voorbeeld is, wat we vorige week in de Spar meemaakten. We hadden boodschappen gedaan en bij de kassa staat altijd een inpakster. De meisjes verbazen zich er altijd al over, dat wij met eigen tassen komen. Een plastic tasje kost toch maar een halve Rand? Maar nu viste de inpakster een kassabon uit mijn tas van de Checkers, de betere supermarkt in Louis Trichardt. Ze stond zich hardop te verbazen, dat we daar voor meer dan 1000 Rand hadden gekocht! Dat was “Too much”. Ze las de lijst door, wilde precies weten wat we daar hadden gekocht. En dat ga ik hier nu even niet vertellen :) We hebben haar laten begaan en hebben er later smakelijk om gelachen.

Nu nog een voorbeeld van hoe de dingen hier geregeld of niet geregeld worden. En het tempo waarin dat gebeurt.
Eind mei hebben we op school tijdens een vergadering besloten, te kijken naar alternatieven voor twee jongens in grade 9, die echt het onderwijs op dit niveau niet kunnen volgen. De collega die er achteraan zou, hebben we zo af en toe voorzichtig achter de broek gezeten.
Eind augustus verliet hij de school om in de politiek te gaan. En op de laatste dag kreeg ik van hem te horen, waar de jongens niet naar toe moesten en het telefoon nummer van Mavhoi campus, waar we het wel konden proberen. We kregen Mavhoi niet te pakken en omdat het toch niet ver van Biaba is, zijn Harry en ik er maar naar toe gereden.
We kregen na enig zoeken een adjunct te spreken die ons de nodige inlichtingen kon geven. We moesten contact opnemen met de vestiging in Sibasa ( 50 km. verderop) Daar zijn meer mogelijkheden.
Maar ook met deze school kregen we maar geen contact, de telefoon werd niet opgenomen, e-mailadressen klopten niet. Uiteindelijk heb ik toch bij de zoveelste poging de juiste man aan de lijn gehad en een afspraak gemaakt voor as. dinsdag.
Intussen vond de mentor van grade 9, dat we dat bezoek ook wel zonder haar konden afleggen en moesten we haar weer overhalen, toch mee te gaan. We wachten af…. wordt vervolgd…. Maar het zou wel veel gemakkelijker zijn, die twee jongens te laten waar ze zijn en ze nog drie jaar te laten meehobbelen (: Verspilde jaren.
Je ziet, uitdagingen te over als je als Nederlander midden in een andere cultuur leeft!