blog 33 schoolwerk

De Paas/herfstvakantie ligt voor ons gevoel al weer ver achter ons. Meivakantie is hier niet, ook op Hemelvaartsdag en Pinkstermaandag gaan we gewoon naar school.

We zitten in een periode van hard werken, ja echt! Niet alleen de leerlingen worden aangespoord om hard te werken, maar wij ook. Allerlei plannen komen langs. Het gaat niet zo goed met rekenen en wiskunde in de hogere groepen en so wie so doet grade 12, die dit jaar examen moet doen, het slecht. We worden allemaal aangemoedigd, om met ideeën te komen. Daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt. Al denk ik, dat wij het in een heel andere richting zoeken dan de school. Wij denken, dat er wel eens flinke hiaten kunnen zitten in inzicht en vaardigheden van deze leerlingen.
De school gaat er vooral vanuit, dat het een gebrek aan motivatie is. Om de slechte presteerders te prikkelen, beter hun best te doen, werden twee jongens met een dikke onvoldoende in de staffmeeting geroepen. Ze moesten voor het front van alle leraren verklaren, dat ze er te weinig aan gedaan hadden. In Nederland ondenkbaar...

Wij hebben intussen beiden flink wat leerlingen die we begeleiden. Ik ben heel druk met Tshilidzi en Eddy in grade 2. Eddy wil echt, kan zich nu een lesuur lang concentreren en gaat stapje voor stapje vooruit. Hij kan optellen, aftrekken, we maken een begin met het honderdveld. En hij leest eenvoudige verhaaltjes. Ik moet hem wel alles aanleren, inprogrammeren eigenlijk, maar dan doet hij het ook. Bijvoorbeeld: hij kon de r niet schrijven, totdat ik zei: “Maak een n en stop!” en nu hoor ik hem dat zeggen, als hij een r schrijft. Deze manier van werken, komt uit “Geef me de 5”van Colette de Bruin, een handleiding voor omgang met autisten. Ik denk, dat Edward in zijn denken en leren autistisch is. Hij gaat trouwens wel leuk met andere kinderen om. Ik beleef veel plezier aan dit jochie!

Tshilidzii (zie ook blog 30) is een ander verhaal. We dachten, dat hij in grade 2 wel zou opbloeien en in zeker opzicht is dat ook zo Hij zit lekker in zijn vel, gaat met plezier mee voor de lessen bij mij, voetbalt mee in de pauze. Maar wat betreft het leren zit echt vrijwel geen vooruitgang in. Hij functioneert amper op grade R(kleuter) niveau. En ik probeer met engelengeduld steeds maar weer uit te leggen, hoe je een + som kunt maken. Minsommen hebben we eerst maar even weer van het programma gehaald. En ik heb de rekenvoorwaarden van heel lang geleden in de opleiding maar eens opgezocht. Daar moeten we beginnen. Gelukkig krijg ik van Prisca, de juf van grade 2 alle ruimte om met deze jongens bezig te zijn. Zij ziet wel in, dat ze het programma van de klas niet kunnen volgen. Je vraagt je vooral bij Tshilidzi wel af, hoe lang je hem op een gewone school kunt houden En... waar hij anders naar toe zou moeten!

Harry heeft nu Mulweli uit grade 9 (Klas 3 VO) aan het lezen, met de ‘omgekeerde’ methode. Letters en woordjes aanleren werkte niet. Nu beginnen we vanuit de betekenis en beleving. Harry bespreekt met hem een bladzijde uit een praatboek en dan bedenkt Mulweli zelf drie zinnen, die Harry uit typt en die vervolgens leert. Tot nu toe werkt het. Deze jongen volgt gewoon het programma van zijn klas. Je vraagt je af hoe dat gaat...

Kinderen een eigen programma geven, of op een lager niveau met ze werken... dat is in veel gevallen het strijdpunt. Men vindt het prima, dat we de leerlingen helpen, maar... er moet wel naar de komende toets toegewerkt worden, of ze daar nu aan toe zijn of niet. Daar wordt echt op getraind, zoals in Nederland sommige leerkrachten de cito gaan trainen.

Teleurstellingen zijn er ook. Ik had voor grade 1 (groep 3) een eenvoudig leesboekje gemaakt, (4 bladzijden) zodat de kinderen op beginnersniveau leesstof hebben. Ik had een opdracht gegeven, 40 x afdrukken. Mocht ik maar 10 kopieën laten maken en moesten de leerlingen in groepjes van 4 gaan lezen met één boekje! Te duur, we kopiëren te veel! In onze ogen verkeerde zuinigheid.

Er zijn nu remediërende lessen na schooltijd en ook daar zijn we af en toe bij betrokken.
Het betekent wel, dat onze werkdagen aardig gevuld zijn. Op maandagmiddag Tshivenda les, op dinsdagavond skypen met ons Thuisfront Team (heel waardevol!) , op woensdag heeft Prisca na schooltijd computerles van Harry (als het doorgaat) Op donderdagmiddag naar het weeshuis Takalani. Blij als het vrijdagmiddag is!

We blijven natuurlijk Nederlanders die alles willen plannen. Maar Afrika komt langzaam maar zeker in ons bloed. We maken ons niet (meer) druk als dingen anders lopen dan gepland, want dan heb je dagwerk. Een uur in de rij staan, bijv. voor een papier voor de auto: daar reken je van tevoren al op. Als je net aan het uitrusten/werken/eten bent, komt de buurman of iemand anders binnen, gezellig. ’s Avonds zit het hek op slot en kunnen we rustig ons eigen ding doen. We genieten van het leven hier.