nummer 6
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Harry en Heleen
04 November 2014 | Zuid-Afrika, Louis Trichardt
This is Africa! Verrassend!
Natuurlijk is Zuid-Afrika een totaal ander land dan Nederland. Dat wisten we van tevoren.
Sommige dingen zijn in onze ogen beter, andere minder.
Maar elke dag staan we voor verrassingen. Vaak aangename verrassingen: bezoek uit de buurt bijvoorbeeld. De mensen zijn erg gericht op sociale contacten en vragen je ook alles: waar ga je heen, waar kom je vandaan, wat heeft het gekost? We genieten van de warme belangstelling en proberen zo veel mogelijk mee te doen.
Soms vergt het wel iets van ons aanpassingsvermogen: als je net moe thuis komt en je bezoek krijgt, gaat het bezoek voor.
Onderweg zijn ook vaak verrassingen: vanmiddag nog een zogende koe: wel eventjes midden op de weg. Verder steken over: koeien, varkens, geiten (die zijn het snelst en gevaarlijkst) ezels, honden en heel veel mensen aan de kant van de weg. Veel mensen willen meerijden, maar die nemen we alleen mee als we ze kennen. (anders te gevaarlijk) Al met al betekent het wel dat je verdraaid moet opletten in het verkeer.
Leuke verrassingen onderweg zijn ook dat je overal in de wijde omgeving herkend wordt door kinderen van de Gondolikhethwa Christian School. Die roepen: Harry!! Helen!! De school heeft natuurlijk ook 500 leerlingen die heel verspreid wonen. En de vriendjes uit de buurt doen ook mee, dus de volgende keer roepen die ook.
Afgelopen weekend hebben we onze huurauto ingeleverd in Polokwane, twee uur rijden. Ik voorop met onze eigen auto en Heleen volgde met de huurauto. We hebben er een weekendje vakantiehuisje aan vastgeknoopt in de Modjadjikloof, bij – naar men zegt – de grootste Baobab ter wereld. Het huisje was een kruising tussen een tent en een plaggenhut, met wc en douche (warm!) in de buitenlucht: een ervaring. Een ervaring die we deelden met kikkers, insecten, vogels en hagedissen. En een geweldig mooie omgeving, waar we erg van genoten hebben. Yes! This is Africa!
Om een auto te kunnen kopen had veel voeten in de aarde. Het uitzoeken ging voorspoedig, de onderhandelingen naar wens, maar de betaling nam erg veel wachttijd in de bank met zich mee. Met mijn creditcard kan ik overal betalen, maar niet in een bank. ??? Uiteindelijk betaald per internet, maar dat duurde ook nog weer 14 dagen voor het geld op de juiste rekening stond. Om de auto te verzekeren moet je een bankaccount hebben en daarvoor heb je een bewijs nodig dat je hier woont. Dus weer naar de bank, ik ken elke tegel en oneffenheid op de wand daar intussen. This is Africa en we leren er geduld door.
Al had ik wel enige moeite om na twee uur wachten teruggestuurd te worden omdat het enige dat er aan het benodigde papier ontbrak was de aanspreektitel (Mr.) van de huiseigenaar. Onvermurwbaar, dus weer terug om het formulier opnieuw in te vullen. Ook dit is Africa. Uiteindelijk is het gelukt en zelfs de verzekering is rond. We zijn de bezitters van een Ford Figo. Had ik nog nooit van gehoord, maar lijkt op een Fiesta.
De mooie dingen overheersen zeker: we hebben goede contacten met de collega's op school. Het is duidelijk wat we kunnen doen: vooral individuele leerlingen helpen voorlopig. Er is zeker ook oog voor overdracht aan de leerkrachten van wat we doen, zodat die kennis niet wegvalt als we vertrekken.
Verder kun je het geloven of niet, maar ik geef blokfluitles. Ze hebben op school zo'n 30 blokfluiten liggen, ooit gekregen, en geen mens weet hoe je er op kunt spelen. Dus nu geeft Harry les aan grade 7: eerst aan de hele klas, nu maar verdeeld in drie groepen van 8. En dan nog moet je sterke zenuwen hebben om het geluid te kunnen verdragen. Als je niet beter weet zou je zeggen dat er een colonne ziekenauto's voorbij komt. Maar we vorderen gestaag.
Op naar de dag van morgen.
Natuurlijk is Zuid-Afrika een totaal ander land dan Nederland. Dat wisten we van tevoren.
Sommige dingen zijn in onze ogen beter, andere minder.
Maar elke dag staan we voor verrassingen. Vaak aangename verrassingen: bezoek uit de buurt bijvoorbeeld. De mensen zijn erg gericht op sociale contacten en vragen je ook alles: waar ga je heen, waar kom je vandaan, wat heeft het gekost? We genieten van de warme belangstelling en proberen zo veel mogelijk mee te doen.
Soms vergt het wel iets van ons aanpassingsvermogen: als je net moe thuis komt en je bezoek krijgt, gaat het bezoek voor.
Onderweg zijn ook vaak verrassingen: vanmiddag nog een zogende koe: wel eventjes midden op de weg. Verder steken over: koeien, varkens, geiten (die zijn het snelst en gevaarlijkst) ezels, honden en heel veel mensen aan de kant van de weg. Veel mensen willen meerijden, maar die nemen we alleen mee als we ze kennen. (anders te gevaarlijk) Al met al betekent het wel dat je verdraaid moet opletten in het verkeer.
Leuke verrassingen onderweg zijn ook dat je overal in de wijde omgeving herkend wordt door kinderen van de Gondolikhethwa Christian School. Die roepen: Harry!! Helen!! De school heeft natuurlijk ook 500 leerlingen die heel verspreid wonen. En de vriendjes uit de buurt doen ook mee, dus de volgende keer roepen die ook.
Afgelopen weekend hebben we onze huurauto ingeleverd in Polokwane, twee uur rijden. Ik voorop met onze eigen auto en Heleen volgde met de huurauto. We hebben er een weekendje vakantiehuisje aan vastgeknoopt in de Modjadjikloof, bij – naar men zegt – de grootste Baobab ter wereld. Het huisje was een kruising tussen een tent en een plaggenhut, met wc en douche (warm!) in de buitenlucht: een ervaring. Een ervaring die we deelden met kikkers, insecten, vogels en hagedissen. En een geweldig mooie omgeving, waar we erg van genoten hebben. Yes! This is Africa!
Om een auto te kunnen kopen had veel voeten in de aarde. Het uitzoeken ging voorspoedig, de onderhandelingen naar wens, maar de betaling nam erg veel wachttijd in de bank met zich mee. Met mijn creditcard kan ik overal betalen, maar niet in een bank. ??? Uiteindelijk betaald per internet, maar dat duurde ook nog weer 14 dagen voor het geld op de juiste rekening stond. Om de auto te verzekeren moet je een bankaccount hebben en daarvoor heb je een bewijs nodig dat je hier woont. Dus weer naar de bank, ik ken elke tegel en oneffenheid op de wand daar intussen. This is Africa en we leren er geduld door.
Al had ik wel enige moeite om na twee uur wachten teruggestuurd te worden omdat het enige dat er aan het benodigde papier ontbrak was de aanspreektitel (Mr.) van de huiseigenaar. Onvermurwbaar, dus weer terug om het formulier opnieuw in te vullen. Ook dit is Africa. Uiteindelijk is het gelukt en zelfs de verzekering is rond. We zijn de bezitters van een Ford Figo. Had ik nog nooit van gehoord, maar lijkt op een Fiesta.
De mooie dingen overheersen zeker: we hebben goede contacten met de collega's op school. Het is duidelijk wat we kunnen doen: vooral individuele leerlingen helpen voorlopig. Er is zeker ook oog voor overdracht aan de leerkrachten van wat we doen, zodat die kennis niet wegvalt als we vertrekken.
Verder kun je het geloven of niet, maar ik geef blokfluitles. Ze hebben op school zo'n 30 blokfluiten liggen, ooit gekregen, en geen mens weet hoe je er op kunt spelen. Dus nu geeft Harry les aan grade 7: eerst aan de hele klas, nu maar verdeeld in drie groepen van 8. En dan nog moet je sterke zenuwen hebben om het geluid te kunnen verdragen. Als je niet beter weet zou je zeggen dat er een colonne ziekenauto's voorbij komt. Maar we vorderen gestaag.
Op naar de dag van morgen.
-
04 November 2014 - 17:36
Harm:
Haha blokfluitles, geweldig! Kun je een filmpje maken?? -
04 November 2014 - 19:18
Martin En Greet Haze:
mooi om te lezen.DIT IS AFRIKA is dus zo,n andere wereld; wij kunnen niet zeggen:" ik stel het me voor"
dank en voor jullie zegen om tot zegen te zijn.Martin en Greet -
05 November 2014 - 14:40
Marian:
Arme Harry, als het wat lang duurde voor de computer in lokaal 12 opstartte, verzuchtte Harry al dat hij ondertussen wel Portugees kon leren. Welke talen heb je intussen geleerd, Harry?
Of gewoon: Geduld is een schone zaak. -
05 November 2014 - 19:51
Piet En Geke Haga:
Hallo Harry en Heleen ,Eindelijk een berichtje van ons jullie verslagen even door gelezen . Fijn om te lezen dat jullie het prima naar jullie zin hebben daar.
Blokfluit les !!
Jullie zijn veelzijdige mensen dus muziek leraar kan er ook nog wel bij .
Geniet van de mooie dingen daar .
Gods zegen in jullie werk toegewenst .
Hartelijke Groet Piet en Geke .
-
06 November 2014 - 23:22
Arend En Sjoukje:
Lieve exburen,blij te horen dat het goed gaat.Harrie als er problemen met de auto zijn kun
je me altijd bellen.Je zult wel geduld moeten hebben voor ik er ben,maar ik heb begrepen dat je daar al aan gewend bent.Wij zijn wel blij dat je op het Gomarus geen blokfluitles hebt gegeven,want dan had je thuis moeten oefenen.(burenoverlast).
Van de Leyen is weinig nieuws te melden.
groetjes Arend en Sjoukje -
17 November 2014 - 14:38
Pim En Gé Van Dusseldorp:
Lieve Familie,
Leuk om al die dingen van jullie mee te beleven Jullie leren wel veel van die andere culturen. Zolang er ook veel dingen zijn om te genieten, al is het van blokfluit muziek.
Hier is alles goed. Pim heeft goede berichten uit het ziekenhuis gekregen en kunnen we weer opbouwen aan de energie, al zal dat erg lang duren
Hart groetjes , Pim en Gé
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
