nummer 4
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Harry en Heleen
07 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Nzhelele
Dzanani, 7 oktober 2014
Zoals beloofd, de volgende blog. Over de school. Onze school heeft een heel moeilijke naam: Gondolikhethwa. Je kunt informatie vinden over deze school op de site. Ds. Tonny Nap heeft dit gedaan, onlangs toen hij onze afscheidsdienst voorbereidde en hij kon ons toen meer over de school vertellen dan wij op dat moment wisten!
Maar nu gaan we er een kijkje nemen. ’s Morgens om zeven uur komen we aan en dan is het een drukte van belang van allerlei bussen en taxibusjes, waar enorme aantallen kinderen uit stromen. Ze zijn allemaal gekleed in licht- en donkerblauw, hun schooluniform.
Om kwart over zeven staan ze keurig opgesteld op de binnenplaats van de school. Een van de grote meiden zet een lied in en alle vijfhonderd zingen ze mee! Kom daar bij ons op het Gomarus College eens om!
Dan volgt er een Bijbelgedeelte, met uitleg. En die komt wel vaak neer op: Doe je best, werk hard, maak goede keuzes. Na de mededelingen verdwijnen de leerlingen naar de diverse klaslokalen.
We hebben hier grade R (kleuters) tot en met grade 12. De oudsten bereiden zich voor op het eindexamen. Vooral in de hogere groepen wordt hard gewerkt en getraind. Harry zal vnl. individuele hulp gaan geven in de groepen 7,8,9 en Heleen in de groepen R,1,2,3. Wat er later nog op onze weg komt aan taken wachten we af, maar hier beginnen we mee. We zien vooral in de onderbouw grote verschillen. Ik kreeg kinderen uit klas 1 die nog totaal niet kunnen lezen. Een hele uitdaging! Waar begin je dan? Gelukkig zijn er de computerprogrammaatjes die Harry al in KwaMhlanga maakte: letterkennis en ‘plakken’ van eenvoudige woorden.
Een andere grote uitdaging zal zijn: hoe brengen we dit over op de leerkrachten? We zien, dat er weinig individuele aandacht is en dat er ook heel veel lestijd verloren gaat. En ja… het is hun school, hun manier van lesgeven…
Enfin, dit zijn de uitdagingen voor na de (voorjaars)vakantie. We hebben nu even vrij en dat is wel goed. Je merkt nu, dat de afgelopen weken wel heel intensief zijn geweest en ook veel van ons gevraagd hebben. Ik werd afgelopen week ziek- een stevige verkoudheid met keelpijn, hoesten etc- en je weet: dat is gewoon de vermoeidheid die toeslaat.
In de eerste week, dat we hier werkten zijn we op kamp geweest met de onderbouw. Dat was een belevenis: heel intensief en vermoeiend, maar toch hadden we het niet willen missen. We hebben de kinderen en sommige leerkrachten daardoor ook veel beter leren kennen.
Op donderdagmorgen 25 september vertrekken we met twee bussen met 108 leerlingen en 12 man begeleiding richting Mpumalanga.
Waarheen precies, dat weet niemand. De kinderen hebben hele containers vol met pap, kip en zimba’s (maiszoutjes) mee. En al gauw ligt de bus bezaaid met rommel. Na een tussenstop in een reptielenpark zijn we eind van de middag in een omheinde plek in een wildpark, grenzend aan Kruger. Apen in de bomen, een paar koedoes op het terrein.
Slaapzalen met stapelbedden voor de kinderen, waar ’s nachts natuurlijk wel een paar uit zijn gevallen. Rondaveltjes voor ons gelukkig.
De maaltijden zijn een verhaal op zich. Eerst zet je de kinderen in een lange, lange rij, waarin ze netjes blijven staan (Dat zie ik in Nederland nog niet zo gebeuren) Ze krijgen een piepschuimen bakje vol geschept, zoeken een plekje en gaan rustig zitten eten. Ze eten met hun handen die ze daarna afwassen. De vloer wordt wel een flinke knoeiboel, maar dat hoort er kennelijk bij. Pas als alle kinderen zijn voorzien, krijgen de begeleiders aan een keurig gedekte tafel hun deel. Het eten is heerlijk!
De volgende dag wordt goed besteed: met twee bussen het wildpark in om wild te zien. En de opwinding is groot, als we buffels en giraffes ontdekken. Zelfs in de verte een olifant! Terug in ons kamp gaan we zwemmen. En dat is het hoogtepunt van deze trip! We genieten eindeloos. Zie de foto’s.
Hierna nog spelletjes doen, nog eens het wildpark in ( niets gezien), eten en naar bed. Hannesen met dekens, pyjama's. Ik help met ‘in bed stoppen’. Kun je je voorstellen, dat een Nederlandse kleuter zonder moeder drie dagen op kamp zou gaan? Geen teken van heimwee gezien hier.
Zaterdag hebben we in omgekeerde volgorde alles nog eens gedaan: tassen inpakken, bedden weer netjes achterlaten, zwemmen, terug in de bus. Om half negen zijn we bij de school, waar vanaf vijf uur de ouders staan te wachten. This is Africa!
Zoals beloofd, de volgende blog. Over de school. Onze school heeft een heel moeilijke naam: Gondolikhethwa. Je kunt informatie vinden over deze school op de site. Ds. Tonny Nap heeft dit gedaan, onlangs toen hij onze afscheidsdienst voorbereidde en hij kon ons toen meer over de school vertellen dan wij op dat moment wisten!
Maar nu gaan we er een kijkje nemen. ’s Morgens om zeven uur komen we aan en dan is het een drukte van belang van allerlei bussen en taxibusjes, waar enorme aantallen kinderen uit stromen. Ze zijn allemaal gekleed in licht- en donkerblauw, hun schooluniform.
Om kwart over zeven staan ze keurig opgesteld op de binnenplaats van de school. Een van de grote meiden zet een lied in en alle vijfhonderd zingen ze mee! Kom daar bij ons op het Gomarus College eens om!
Dan volgt er een Bijbelgedeelte, met uitleg. En die komt wel vaak neer op: Doe je best, werk hard, maak goede keuzes. Na de mededelingen verdwijnen de leerlingen naar de diverse klaslokalen.
We hebben hier grade R (kleuters) tot en met grade 12. De oudsten bereiden zich voor op het eindexamen. Vooral in de hogere groepen wordt hard gewerkt en getraind. Harry zal vnl. individuele hulp gaan geven in de groepen 7,8,9 en Heleen in de groepen R,1,2,3. Wat er later nog op onze weg komt aan taken wachten we af, maar hier beginnen we mee. We zien vooral in de onderbouw grote verschillen. Ik kreeg kinderen uit klas 1 die nog totaal niet kunnen lezen. Een hele uitdaging! Waar begin je dan? Gelukkig zijn er de computerprogrammaatjes die Harry al in KwaMhlanga maakte: letterkennis en ‘plakken’ van eenvoudige woorden.
Een andere grote uitdaging zal zijn: hoe brengen we dit over op de leerkrachten? We zien, dat er weinig individuele aandacht is en dat er ook heel veel lestijd verloren gaat. En ja… het is hun school, hun manier van lesgeven…
Enfin, dit zijn de uitdagingen voor na de (voorjaars)vakantie. We hebben nu even vrij en dat is wel goed. Je merkt nu, dat de afgelopen weken wel heel intensief zijn geweest en ook veel van ons gevraagd hebben. Ik werd afgelopen week ziek- een stevige verkoudheid met keelpijn, hoesten etc- en je weet: dat is gewoon de vermoeidheid die toeslaat.
In de eerste week, dat we hier werkten zijn we op kamp geweest met de onderbouw. Dat was een belevenis: heel intensief en vermoeiend, maar toch hadden we het niet willen missen. We hebben de kinderen en sommige leerkrachten daardoor ook veel beter leren kennen.
Op donderdagmorgen 25 september vertrekken we met twee bussen met 108 leerlingen en 12 man begeleiding richting Mpumalanga.
Waarheen precies, dat weet niemand. De kinderen hebben hele containers vol met pap, kip en zimba’s (maiszoutjes) mee. En al gauw ligt de bus bezaaid met rommel. Na een tussenstop in een reptielenpark zijn we eind van de middag in een omheinde plek in een wildpark, grenzend aan Kruger. Apen in de bomen, een paar koedoes op het terrein.
Slaapzalen met stapelbedden voor de kinderen, waar ’s nachts natuurlijk wel een paar uit zijn gevallen. Rondaveltjes voor ons gelukkig.
De maaltijden zijn een verhaal op zich. Eerst zet je de kinderen in een lange, lange rij, waarin ze netjes blijven staan (Dat zie ik in Nederland nog niet zo gebeuren) Ze krijgen een piepschuimen bakje vol geschept, zoeken een plekje en gaan rustig zitten eten. Ze eten met hun handen die ze daarna afwassen. De vloer wordt wel een flinke knoeiboel, maar dat hoort er kennelijk bij. Pas als alle kinderen zijn voorzien, krijgen de begeleiders aan een keurig gedekte tafel hun deel. Het eten is heerlijk!
De volgende dag wordt goed besteed: met twee bussen het wildpark in om wild te zien. En de opwinding is groot, als we buffels en giraffes ontdekken. Zelfs in de verte een olifant! Terug in ons kamp gaan we zwemmen. En dat is het hoogtepunt van deze trip! We genieten eindeloos. Zie de foto’s.
Hierna nog spelletjes doen, nog eens het wildpark in ( niets gezien), eten en naar bed. Hannesen met dekens, pyjama's. Ik help met ‘in bed stoppen’. Kun je je voorstellen, dat een Nederlandse kleuter zonder moeder drie dagen op kamp zou gaan? Geen teken van heimwee gezien hier.
Zaterdag hebben we in omgekeerde volgorde alles nog eens gedaan: tassen inpakken, bedden weer netjes achterlaten, zwemmen, terug in de bus. Om half negen zijn we bij de school, waar vanaf vijf uur de ouders staan te wachten. This is Africa!
-
07 Oktober 2014 - 23:16
Immy:
He, leuk verslag, ik zie het voor me!
En de foto's zijn ook leuk. Wel erg groot verschil tussen wit en bruin hoor, dat zal nog wel bijtrekken misschien?
Hele gezegende tijd gewenst! We volgen jullie met grote belangstelling. -
08 Oktober 2014 - 08:56
Froukje N.:
haha, ze kunnen jou (heleen) ook geen groter plezier doen dan met elkaar te gaan zwemmen. Fijn dat jullie inmiddels wat gewend zijn, take it easy, man !!
-
08 Oktober 2014 - 09:50
Sjoukje Drewes:
en ik maar denken dat je daar vast niet lekker kon zwemmen Heleen!!, gelukkig wel.
veel plezier en Gods zegen -
09 Oktober 2014 - 22:47
Jannie Goedhart:
Zo te zien genieten jullie van je plekje daar! En dan nu even bijkomen in de vakantie. Doen wij ook binnenkort dan dan van de herfst. De eerste storm al gehad.
Groetjes, Jannie -
09 Oktober 2014 - 23:09
Imka:
Wat een leuk verslag! Jullie zien er op de foto uit alsof jullie helemaal op jullie plek zijn, top! Blijf vooral schrijven, we leven met jullie mee. -
10 Oktober 2014 - 13:25
Fokje En Marten:
Zo, dat is altijd wel een goed begin: een schoolkamp. Zo leer je de kinderen en de omgeving meteen goed kennen. Wij zijn vorige week nog een weekje wezen nazomeren in Limburg, maar we hebben nu ook al de eerste herfstige dagen te pakken.
We blijven jullie volgen. -
19 Oktober 2014 - 15:45
Rients En Roelien:
Beste Harry en Heleen,
Leuk om te lezen wat jullie bezigheden zijn. We wensen je plezier in je werk en Gods zegen daarover. Inmiddels hebben we hier de herfstvakantie erop zitten en gaat het gomaruswerk weer verder. Hartelijke groeten van Rients en Roelien -
20 Oktober 2014 - 14:33
Siebren:
Leuk om de verslagen te lezen, mooi mee doorgaan!
Succes met het bijspijkeren van de kids aldaar.
Gr. Siebren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
